تنها نیستم
دیگرى هم درون من زندگى می کند؛ با صبوری تمام
سال ها کمین می کند، شاید با خود از در آشتى درآیم
آنگاه به یکباره زوزه می کشد…نعره می زند …
نفسم را به شماره مى اندازد
دنیایمان را تنگ می کند و آسمان را سیاه
از غبار جنگ
آرام آرام تسلیم حضور ش می شوم
و او …
آرام می گیرد.
مریم آقایى