"بی ماری"های آرفه آراد
ساتن، مخمل ، ترمه، منسوجات امامزاده ها و تورسیاه سفیدِ دوخته براندام مجسمه های پارچه‌یی آرفه آراد ، زندگی روزمره زن ایرانی را یاد می آورد، اما او با دوری از مذکر سالاری ، از ورود به سرزمین ایده آلیزه‌ی زنانه سرباز می‌زند.
به دنبال تشخص بخشی به انسان در موقعیت "بدن" نیست، درنتیجه با شکل‌یابی‌ی انعطاف‌پذیر "بدن ها" موقعیتی هیولایی به وجود می آورد : فیگورهای پارچه یی، تحمل ایستایی ندارند و در وضعیت نابسامان و متزلزلی قرار گرفته اند.
اهمیت کار او این است که "تیپ" می سازد و فیگورها دیگر فاقد شخصیت و فردیت هستند. این مهم، آدمهای پارچه یی او را به اسطوره ها نزدیک می کند.
شیفته ی "بدن" است اما می گوید که هیچ امر جزئی وجود ندارد، انسان یک کلیت "ناجور" است.
رمز اعداد ، سرپیچی از عناوین واقعی ،و سرکوبِ "تمایلِ نشان دادن" این مجموعه را خاص میکند.
در لغتنامه های قدیم، مریضخانه را مارستان (شفاخانه) میگفته اند. آراد در "بی مارستان" ما را به برگهایی از کتاب تاریخ انسان می برد و با اسطوره های هول انگیزی آشنا می کند.
با تکه چسبانی و بخیه کردن، بدن هایی می سازد و با این کار "وضعیت آغازین بشر" را یاد می آورد.
بدنِ اسطوره هایمان را پیش از آنکه تاریخ این اسطوره ها تدوین شود، می یابیم. بدون آنکه ارزش نمایانگری‌ی چهره و بدن ، ما را پس زند.
نمایش، ثمره ی یک انگیزه درونی از "مار" است، اما اخذ موضع نهایی‌ی هنرمند ناآشکار می‌ماند.
ابتدا حس می کنید ریشه‌ی "بی ماری"های او در واقعیات اجتماعی نهفته است، اما یک نگرش فردی آنرا هدایت می کند.
او که پیش از این تنه های فلزی با قدرتی قالب ریخته است، با کاربرد آشوبگرانه ی وصله دوزی؛ مردان و زنانی را از دل تاریخ با قرائت یک زن امروزی نشان می دهد.
آیا در روز رستاخیز (برخاستن مردگان) اسطوره های ما اینگونه باز خواهند گشت ؟!
داریوش کیارس / دی 94
آدرس: نیاوران،میدان یاسر،خیابان یاسر،خیابان موسوی،خیابان بوکان،دوراهی سمت راست،پلاک 4
مشاهده وب سایت
روزهای تعطیل: دوشنبه‌ها
ساعات کار: 14 تا 20
021-22724442